

strona główna
ARCHIWUM 2014
14 grudnia 2014 |
Urodziny o. Marka
|
Dziś nasz współbrat i jubilat w kapłaństwie i w zakonie o. Marek Hałambiec przeżywa 83 urodziny. Wszystkich wiernych prosimy o modlitwę w intencji o. Marka, który od kilku miesięcy nie celebruje Mszy św. w kościele z powodów zdrowotnych. Przebywając w swoim pokoju zanosi ciche modlitwy za nasz klasztor i kościół.
8 grudnia 2014 |
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
|
Uroczystej Mszy św. przewodniczył o. Rajmund Marszałkowski z Niepokalanowa, oprawa liturgiczna - Rycerstwo Niepokalanej.
W czasie Eucharystii nastąpiło przyrzeczenie Adopcji Duchowej Dziecka Poczętego, wyrażonej w osobistej modlitwie jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Przyrzeczenie złożyło ponad 40 osób.
foto: M. Skalik
galeria zdjęć z uroczystej Mszy św.
2015 - Rok Życia Konsekrowanego
|
Ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Życia Konsekrowanego będzie obchodzony w całym Kościele.
Rozpocznie się w I niedzielę Adwentu, 30 listopada, a jego otwarcie będzie poprzedzone czuwaniem modlitewnym w Bazylice św. Piotra w dniu 29 listopada. Zakończy się on 2 lutego 2016 r. uroczystą Mszą św. sprawowaną przez papieża.
21 listopada 2014 |
Imieniny Ojca Gwardiana
|
Msza św. w intencji Ojca Janusza Łazarczyka, Gwardiana naszego radomszczańskiego klasztoru - piątek,
21 listopada, godz. 18.00.
Drogi Ojcze Gwardianie!
Z okazji imienin pragniemy wszyscy
złożyć bardzo serdeczne życzenia obfitości Bożych łask, duchowej radości z pełnionego kapłaństwa Chrystusowego, podążania do świętości drogą Franciszkowej pokory, ubóstwa i braterstwa.
A Najlepsza Matka niech tuli do swojego serca każdy Twój dzień życia, każdą myśl, każde dobro, którego nam udzielasz i pokój, którym nas wszystkich obdarowujesz.
Niech Ci Pan błogosławi i strzeże!
15 października 2014 |
Odsłonięcie Pomnika Dziecka Utraconego w Radomsku
|
15 października 2014 roku Ks. Abp Wacław Depo odsłonił i poświęcił Pomnik Dziecka Utraconego dłuta Krystyny Fałdygi – Solskiej. W uroczystościach uczestniczyli: twórczyni pomnika pani Krystyna Fałdyga-Solska z mężem, władze miasta i mieszkańcy Radomska. Obecne było również Rycerstwo Niepokalanej, które od wielu lat prowadzi dzieło adopcji dziecka poczętego przy Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej.
Uroczystość miała miejsce na Cmentarzu Nowym w Radomsku.
Po odsłonięciu i błogosławieństwie figury odprawiona została Msza św. w kościele pw. Ojca Pio, której przewodniczył Metropolita Częstochowski Wacław Depo.
Pomnik Dziecka Utraconego powstał w Radomsku z inicjatywy Tadeusza Olczyka, głównego organizatora Radomszczańskich Dni Rodziny oraz proboszcza parafii pw. św. Lamberta w Radomsku, ks. Antoniego Arkita.
foto: D. Danielska, J. Kaszyński galeria zdjęć
5 października 2014 |
Uroczysta Msza św. z okazji 25-lecia święceń kapłańskich o. Andrzeja Zbroi
|
O. Andrzej przyjął święcenia kapłańskie w dniu 28 maja 1988 roku z rąk ówczesnego pomocniczego biskupa krakowskiego JE Ks. Kazimierza Górnego.
Choć uroczyste obchody 25 rocznicy przyjęcia przez o. Andrzeja święceń kapłańskich odbyły się w dalekim Asuncion dnia 28 maja 2013 roku, to dopiero przyjazd o. Andrzeja do rodzinnego Radomska dał sposobność uczczenia tej rocznicy w miejscu zrodzenia się zakonnego powołania.
Od sześciu lat pracuje on w Asunción, gdzie znajduje się wydawnictwo Rycerza Niepokalanej i postulat. O. Andrzej jest tam gwardianem, dyrektorem wydawnictwa i magistrem postulatu.
galeria zdjęć z uroczystości w Asunción
W niedzielę, 5 października, licznie zebrani wierni i sympatycy radomszczańskich franciszkanów uczestniczyli w uroczystej Eucharystii, dziękując Najwyższemu za o. Andrzeja, jego powołanie i pracę misyjną.
foto: T. Dyrcz
galeria zdjęć z uroczystej Mszy św. w Radomsku
Kongres Nowej Ewangelizacji Archidiecezji Częstochowskiej
w Radomsku |
II Kongres Nowej Ewangelizacji Archidiecezji Częstochowskiej pod hasłem N.E.W. (Nowa Ewangelizacja Wszystkim) odbył się w dniach 19-21 września (od piątku do niedzieli) w Radomsku.
Adresowany jest on do Duchowieństwa, Osób Życia Konsekrowanego, Ruchów, Stowarzyszeń, Bractw, Katechetów i Parafialnych Rad Duszpasterskich Archidiecezji Częstochowskiej.
"Marsz dla Jezusa"
galeria zdjęć
15 września 2014 |
Uroczystość Matki Bożej Bolesnej – Patronki
Naszego Sanktuarium
|
"Ze względu na cieszący się czcią wiernych obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus dnia 10 października 1991 roku bp Stanisław Nowak nadał kościołowi rangę sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i dokonał poświęcenia Dróżek Matki Bożej Bolesnej umieszczonych w murze przylegającym do dziedzińca przykościelnego.
W połowie lat dziewięćdziesiątych urządzono kaplicę Miłosierdzia Bożego w pomieszczeniu znajdującym się przy wejściu na krużganki klasztoru."
(z historii radomszczańskiego klasztoru, aut. o. Marek Hałambiec)
Kazania w czasie Triduum przed Uroczystością Matki Bożej Bolesnej (12-14 września) głosił franciszkanin z Krakowa, o. Łukasz Brachaczek.
O godzinie 17.00 – już po raz ostatni w tym roku – uczestniczyliśmy w Dróżkach ku czci Matki Bożej Bolesnej. O godzinie 18.00 odprawiona została uroczysta Msza św. a po niej procesja ku czci Matki Bożej Bolesnej – Patronki naszego Sanktuarium.
foto: M. Skalik
galeria zdjęć
14 września 2014 |
Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego |

O Krzyżu Świętym - św. Efrem (+ 373)
"Drzwi i podwoje nasze drogim i ożywiającym krzyżem koronujmy, mówiąc z Apostołem Pawłem: »Nie daj, Boże, chlubić się, jeno z Krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa«". Kładźmy go na drzwiach, na czołach, na ustach, na piersiach. (...). Bo krzyż jest zwycięzcą śmierci, nadzieją wiernych, światłością świata i sławą wieczną prawowiernych na wieki.
Z tą zbroją we dnie i w nocy, i na każdą godzinę, i na każdym miejscu masz chodzić. (...) Bo widząc ten znak, moce piekielne przerażone uciekają. (...) Tym przenajdroższym Drzewem Chrystus, Bóg nasz, nienasycone piekło i szeroką gębę diabelską zatkał. (...) Zbroją Krzyża świętego przepasani. (...)
Ten Krzyż na skończenie świata, gdy nastąpi powtórne przyjście Pana naszego, najpierw się na niebie ukaże, z wielką sławą i niezliczonym wojskiem aniołów, i zastraszy nieprzyjaciół Boskich, a wiernych oświeci, uweseli i przyjście im niebieskiego Króla zapowie.
Każda uroczystość Pana naszego Jezusa Chrystusa przynosi nam, wiernym, uświęcenie i chlubę. Lecz chlubą nad chlubami jest Krzyż. (...) Krzyż jest zmartwychwstaniem umarłych i nadzieją chrześcijan. (...) Sterem płynącym, przystanią dla pędzonych burzą, murem dla oblężonych. (...)
O niewypowiedziana dobroci Boga! Ileż błogosławieństw darował Bóg rodzajowi ludzkiemu przez Krzyż..."."
Z racji odpustu w naszym kościele, który posiada tytuł Podwyższenia Krzyża Świętego, na uroczystej Mszy św. o godz. 11.00 słowo Boże wygłosił franciszkanin z Krakowa - o. Łukasz Brachaczek. Po Eucharystii z kościoła wyruszyła procesja Eucharystyczna wokół kościelnego placu.
foto: br. Jerzy
galeria zdjęć
2 sierpnia 2014 |
Święto Najświętszej Maryi Panny Anielskiej z Porcjunkuli
|
Uroczystej Mszy św. odpustowej z okazji święta NMP. Anielskiej z Porcjunkuli przewodniczył gwardian i kustosz Góry św. Anny - o. dr Błażej Kurowski.
W tym dniu w każdym kościele parafialnym możemy zyskać odpust zupełny, zwany „odpustem Porcjunkuli”, za pobożne nawiedzenie kościoła franciszkańskiego lub parafialnego, zachowując zwyczajne warunki uzyskania odpustu.
27 lipca 2014 |
Msza św. prymicyjna
|
W niedzielę 27 lipca o godz. 11.00 swoją Mszę św. prymicyjną odprawiL o. Jacek Bielecki, który przez trzy lata odbywał formację zakonną w naszym klasztorze w Radomsku.
O. Jacek po święceniach kapłańskich od 1 lipca pracuje w naszej parafii w Dąbrowie Górniczej – Gołonogu.
22 czerwca 2014 |
Procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy
|
Uroczystą Mszę św. odprawił ks. Szymon Klimczak, wikariusz z parafii św. Lamberta. Po Mszy św. wyruszyła procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy.
W procesji uczestniczyli licznie zebrani wierni, uwielbiając Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Poszczególne ołtarze przygotowali: Ochotnicza Straż Pożarna, pracownicy PKP, METALURGII S.A. Radomsko i FAMEGU Radomsko Sp z o.o..
galeria zdjęć
21 czerwca 2014 |
Inscenizacja historyczna w 630. rocznicę II zjazdu szlachty w Radomsku
|
Przedstawiciele różnych stowarzyszeń działających w mieście i uczniowie radomszczańskich szkół w przebraniach stylizowanych na epokę średniowieczną wystąpili w inscenizacji historycznej upamiętniającej II zjazd szlachty w Radomsku, który odbył się tu w roku 1384. Podjęto wtedy ważną decyzję dotyczącą obsadzenia na tron Polski Jadwigi Andegaweńskiej, córki króla Ludwika Węgierskiego.
Inscenizacja rozpoczęła się na dziedzińcu klasztoru Ojców Franciszkanów, następnie orszak przeszedł na plac 3 Maja - tam czekało na widzów szereg atrakcji w wykonaniu Bractwa Rycerskiego Ziemi Łęczyckiej "Signum Temporis" i Miejskiego Teatru Źródło.
Autorem zdjęć jest p. Jacek Kaszyński:
obejrzyj galerię
18 czerwca 2014 |
20 rocznica święceń kapłańskich o. Krystiana
|
W środę, 18 czerwca, swoją 20-tą rocznicę święceń kapłańskich obchodził o. Krystian Żmuda.
O godz. 18.00 była sprawowana Msza św. dziękczynna z modlitwą o dalsze błogosławieństwo, dary Ducha Świętego, opiekę Niepokalanej i zdrowie dla o. Krystiana.
foto: T. Dyrcz
galeria zdjęć
O naszym Jubilacie
O. Krystian Żmuda – franciszkanin. Urodzony 07.09.1968 roku w Ozimku. Jego dom rodzinny znajduje się przy ulicy Opolskiej 1 w Kadłubie Turawskim. W 15 roku życia rozpoczął naukę w LO w Legnicy u OO. Franciszkanów.
Po maturze wstępuje do ich Zakonu i rozpoczyna nowicjat zakonny w Kalwarii Pacławskiej k. Przemyśla. Po rocznej próbie i pierwszych ślubach zakonnych rozpoczyna studia w Krakowie w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów oraz na Papieskiej Akademii Teologicznej.
Zakonne śluby wieczyste złożył w krakowskiej bazylice franciszkańskiej w dniu 08.12.1992 roku a święcenia kapłańskie przyjmuje w tej samej bazylice w dniu 18.06.1994 roku z rąk arcybiskupa, dzisiaj już kardynała, Ks. Mariana Jaworskiego.
Przez rok pracował we franciszkańskiej parafii w Sanoku, skąd udał się do Bratysławy – stolicy Słowacji. Tam z innym franciszkańskim kapłanem zakładał klasztor franciszkanów konwentualnych w tym mieście. Do kraju wrócił jako asystent prowincjalny Rycerstwa Niepokalanej - maryjnego stowarzyszenia założonego przez św. Maksymiliana Kolbego. Przez 12 lat pełnił tę funkcję, pracując i mieszkając w różnych klasztorach krakowskiej prowincji franciszkanów: w Chęcinach k. Kielc, Głogówku na Opolszczyźnie, Rychwałdzie k. Żywca, prawie przez 7 lat w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia, Wrocławiu oraz w Dąbrowie Górniczej.
Przez 5 lat był także wiceprezesem krajowym Rycerstwa Niepokalanej w Polsce. W tym czasie, kiedy był asystentem i wiceprezesem Rycerstwa Niepokalanej, założył wiele wspólnot tego maryjnego stowarzyszenia na terenie całego kraju.
Obecnie mieszka i pracuje we franciszkańskim Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Radomsku k. Częstochowy.
O. Krystian jest miłośnikiem poezji, przede wszystkim tej religijnej i sam ją tworzy.
17 czerwca 2014 |
Msza św. o uzdrowienie wewnętrzne "Jezus uzdrawia w każdej Eucharystii"
|
Comiesięczna Msza św. z posługą charyzmatyczną zgromadziła we franciszkańskiej świątyni wielu wiernych. Eucharystii przewodniczył i słowo Boże wygłosił o. Tomasz Trawiński z Chęcin.
Po Mszy św. zebrani wierni uczestniczyli w modlitwie uwielbienia i wspólnie śpiewali na cześć Pana.
foto: T. Dyrcz
galeria zdjęć
14 czerwca 2014 |
Nowy krąg Domowego Kościoła w parafii św. Lamberta
|
W sobotę, 14 czerwca o godz. 10.00, w kolegiacie św. Lamberta została odprawiona Msza św. z okazji zakończenia okresu pilotowania kręgu Domowego Kościoła.
Krąg zawiązał się w kwietniu 2013 roku. Posługę animatorów w okresie pilotowania pełnili Krystyna i Marek Golik, moderatorem jest ks. Przemysław Schönwalder.
Od września animatorami kręgu będą Dorota i Jakub Prokop. Do kręgu należy sześć małżeństw z różnym stażem małżeńskim.
galeria zdjęć
8 czerwca 2014 |
 Procesja Jadwiżańska w ramach Radomszczańskich Dni Rodziny
|
Z Kolegiaty pw. św. Lamberta nastąpiło wyjście procesji z relikwiami św. Jadwigi Królowej w kierunku parafii pw. św. Jadwigi Królowej. Oprawa muzyczna - Chór Towarzystwa Śpiewaczego im. St. Moniuszki.
Stacja I - Urząd Miasta - "Święta Jadwiga, wzór sprawiedliwej władzy"
Stacja II - I LO - "Święta Jadwiga, krzewicielka oświaty i kultury"
Stacja III - Przychodnia Lekarska, ul. Armii Krajowej - "Święta Jadwiga, opiekunka cierpiących i ubogich"
Po procesji w kościele św. Jadwigi Królowej odprawiona została uroczysta Msza św. pod przewodnictwem
ks. abp Wacława Depo, Metropolity Częstochowskiego, z prośbą o Boże błogosławieństwo dla mieszkańców miasta Radomska.
galeria zdjęć
3 czerwca 2014 |
 Spotkanie z Robertem Tekelim w ramach Radomszczańskich Dni Rodziny
|
W naszym kościele odbyło się spotkanie z p. Robertem Tekielim - dziennikarzem i publicystą katolickim.
foto: T. Olczyk
galeria zdjęć
31 maja 2014 |
Pielgrzymka Seniorów MI do Niepokalanowa
|
31 maja 2014 roku odbyła się pielgrzymka do Niepokalanowa Seniorów MI - uczestniczyła w niej również grupa z klasztoru Franciszkanów w Radomsku na czele z o. Krystianem Żmudą, asystentem kościelnym MI.
foto: S. Andrzejczyk
galeria zdjęć
25 maja 2014 |
O misjach franciszkańskich
|
W niedzielę, 25 maja, przybył do naszego klasztoru o. Zbigniew Świerczek z Krakowa - asystent d/s misji naszej krakowskiej prowincji, który głosił kazania na każdej Mszy św. i zbierał datki na misje franciszkańskie na świecie.
11 maja 2014 |
Stowarzyszenie "Ponad" Janowi Pawłowi II z okazji kanonizacji
|
11 maja w klasztorze oo. Franciszkanów członkowie Stowarzyszenia Literackiego "Ponad" i zaproszeni goście wystąpili z programem poetycko-muzycznym ku czci Jana Pawła II.
Ten występ radomszczańskich poetów zbiegł się w czasie z promocją wydanego właśnie nowego tomiku grupy pt. "Janowi Pawłowi II na kanonizację".
W programie wystąpił Chór „Złota Nutka” działający przy Miejskim Domu Kultury w Radomsku oraz zaproszeni goście – soliści i poeci.
foto: K. Turowska
galeria zdjęć
11 maja 2014 |
Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie
|
11 maja w parafii św. Jadwigi Królowej w Radomsku miał miejsce, ostatni już w tym roku duszpasterskim, Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie rejonu radomszczańskiego.
foto: T. Kobylarz
galeria zdjęć
"Poznawaj Go na każdej swej drodze, a On twe ścieżki wyrówna." (Prz 3,6)
Pomoc dla polskich więźniów w Peru
|
Gorący apel Gwardiana radomszczańskiego klasztoru franciszkanów, o. Janusza Łazarczyka, wygłoszony w pierwszą i drugą niedzielę Wielkiego Postu o zebranie Biblii dla polskich więźniów w Limie, przyniósł duże zrozumienie wiernych dla tej inicjatywy.
Zebrano kilkanaście egzemplarzy Pisma Świętego i innych religijnych wydawnictw - ofiarodawcami byli członkowie wspólnot działających przy klasztorze, jak i również wierni odwiedzający nasz franciszkański kościół.
Wiemy, jak ważne w procesie resocjalizacji więźniów jest odniesienie do Boga - dzięki Jego słowu zawartego w Piśmie Świętym więźniowie mogą ukształtować na nowo swoje postawy oraz poprzez nawrócenie zdobyć szansę zbawienia.
za www.misje.franciszkanie.pl
20 kwietnia 2014 |
NIEDZIELA WIELKANOCNA
|
ALLELUJA! Zmartwychwstał Pan!
foto: M. Skalik
galeria zdjęć
Życzenia Wielkanocne
Drodzy Bracia i Siostry!
Niech Zmartwychwstały Pan będzie dla Was źródłem mocy i siły
w codziennym kroczeniu za Chrystusem w drodze do nieba.
Radując się ze wszystkimi w tym świętym czasie Paschy
życzymy Wam
głębokiego przeżycia Świąt Wielkiej Nocy.
Niech Miłość Chrystusa, która pokonała grzech i śmierć,
stanie się dla Was radością, pokojem i miłością.
Szczęść Boże!
Franciszkanie z Radomska
19 kwietnia 2014 |
WIELKA SOBOTA
Wigilia Paschalna w Wielką Noc
|
Czuwanie przy Grobie Pańskim
Milczenie Kościoła stwarza atmosferę oczekiwania, bo "zabrano nam Pana". Ale Pan nasz zasnął tylko w Jego ludzkim ciele, doświadczył śmierci jak wszyscy ludzie i Jego dusza zstąpiła do krainy umarłych. Jezus zstąpił tam jednak jako Zbawiciel, ogłaszając dobrą nowinę tam przebywającym. (1P 3, 18-19) .
Wigilia Paschalna w Wielką Noc
Jest najbardziej uroczystą liturgią ze wszystkich liturgii w całym roku - należy już do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego i otwiera pięćdziesięciodniowy okres wielkanocnej radości. Jak Triduum Paschalne jest centrum całego roku kościelnego, tak Wigilia Paschalna stanowi ośrodek Triduum Sacrum. Liturgię Wigilii rozpoczyna się po zapadnięciu zmroku w sobotę.
Wielka Sobota jest dla chrześcijan dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to także dzień największej próby ich wiary - według tradycji chrześcijańskiej apostołowie rozproszyli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Maryja, Matka Jezusa.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie.
W naszym Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej licznie przybyli wierni uczestniczyli w Liturgii Wigilii Paschalnej, która jest najbardziej uroczystą liturgią ze wszystkich liturgii w całym roku - należy już do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego i otwiera pięćdziesięciodniowy okres wielkanocnej radości. Jak Triduum Paschalne jest centrum całego roku kościelnego, tak Wigilia Paschalna stanowi ośrodek Triduum Sacrum. Liturgię Wigilii rozpoczyna się po zapadnięciu zmroku w sobotę.
Początek to Liturgia Światła. Na zewnątrz kościoła kapłan poświęcił ogień, od którego następnie zapalił Paschał - wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Na paschale żłobił znak krzyża, wypowiadając słowa: "Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen". Umieścił tam również pięć ozdobnych czerwonych gwoździ, symbolizujących rany Chrystusa.
Następnie Paschał ten został wniesiony do ciemnego kościoła, a wierni zapalili od niego swoje świece, przekazując sobie wzajemnie światło. Piękny był widok rozszerzającej się jasności, która w końcu wypełniła cały kościół.
Zwieńczeniem obrzędu światła jest uroczysta pieśń (Pochwała Paschału) - Exultet, która zaczyna się od słów: "Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!".
Dalsza część liturgii paschalnej to czytania przeplatane psalmami. Przypominają one całą historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii o Zmartwychwstaniu Jezusa.
Kolejną część Liturgii Wigilii Paschalnej stanowi Liturgia Chrzcielna – kapłan pobłogosławił wodę chrzcielną, następnie odnowione zostały przyrzeczenia chrzcielne i podczas kropienia wodą lud śpiewał pieśń: „Com przyrzekł Bogu”.
Tej nocy powraca po blisko pięćdziesięciu dniach uroczysty śpiew "Alleluja". Wigilia Paschalna zakończyła się uroczystą Eucharystią.
Noc Paschalna oraz cała Niedziela Wielkanocna to największe święto chrześcijańskie, pierwszy dzień tygodnia, uroczyście obchodzony w każdą niedzielę przez cały rok.
foto: M. Skalik
galeria zdjęć
«Liturgia Wigilii Paschalnej»
I. Liturgia światła
• Poświęcenie ognia
• Przygotowanie paschału
• Procesja
• Orędzie wielkanocne (Exultet)
II. Liturgia słowa
I czytanie: Rdz 1, 1-2,2
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
Wtedy Bóg rzekł: "Niechaj się stanie światłość!" I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień pierwszy.
A potem Bóg rzekł: "Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich!" Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór, a po nim poranek, dzień drugi.
A potem Bóg rzekł: "Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!" A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre, rzekł: "Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona". I stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień trzeci.
A potem Bóg rzekł: "Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią". I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień czwarty.
Potem Bóg rzekł: "Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!" Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: "Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi". I tak upłynął wieczór i poranek, dzień piąty.
Potem Bóg rzekł: "Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, płazy i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!" I stało się tak. Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich płazów. I widział Bóg, że były dobre. Wreszcie Bóg rzekł: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim płazem!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i czynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim płazem". I rzekł Bóg: "Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się rusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona". I stało się tak. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.
Psalm responsoryjny: Ps 33,4-7.12-13.20.22
Refren: Pełna jest ziemia łaskawości Pana
Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.
Przez słowo Pana powstały niebiosa,
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
On morskie wody gromadzi jak w bukłaku,
otchłanie oceanu w zbiornikach.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem,
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba,
widzi wszystkich ludzi.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska
według nadziei, jaką pokładamy w Tobie.
II czytanie: Rdz 22,1-18
Bóg wystawił Abrahama na próbę i rzekł do niego: "Abrahamie!" A gdy on odpowiedział: "Oto jestem", powiedział: "Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę".
Nazajutrz rano Abraham osiodłał swego osiołka, zabrał ze sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział. Na trzeci dzień Abraham spojrzawszy, dostrzegł z daleka ową miejscowość. I wtedy rzekł do swych sług: "Zostańcie tu z osiołkiem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was".
Abraham zabrawszy drwa do spalenia ofiary włożył je na syna swego Izaaka, wziął do ręki ogień i nóż, po czym obaj się oddalili. Izaak odezwał się do swego ojca: "Ojcze mój!". A gdy ten rzekł: "Oto jestem, mój synu", zapytał: "Oto ogień i drwa; gdzież jest jagnię na całopalenie?". Abraham odpowiedział: "Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój". I szli obydwaj dalej.
A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem sięgnął ręką po nóż, aby zabić syna swego. Ale wtedy anioł Pana zawołał na niego z nieba: "Abrahamie, Abrahamie!". A on rzekł: "Oto jestem". Powiedział mu: "Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna".
Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył go w ofierze całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę "Pan widzi". Stąd to mówi się dzisiaj: "Na wzgórzu Pan się ukazuje".
Po czym anioł Pana przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: "Przysięgam na siebie, mówi Pan, że ponieważ uczyniłeś to, iż nie oszczędziłeś syna swego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia na wzór twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu".
Psalm responsoryjny: Ps 16,5.8-11
Refren: Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.
III czytanie: Wj 14,15-15,1
Pan rzekł do Mojżesza: "Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz synom Izraela, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze i rozdziel je na dwoje, a wejdą synowie Izraela w środek na suchą ziemię. Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan, że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan".
Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc.
Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan cofnął wody gwałtownym wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił morze suchą ziemią. Wody się rozstąpiły, a synowie Izraela szli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie. Egipcjanie ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy ciągnęli za nimi w środek morza. O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki. I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: "Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami".
A Pan rzekł do Mojżesza: "Wyciągnij rękę nad morze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców". Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce. Egipcjanie uciekając biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich Pan w pośrodku morza. Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców całego wojska faraona, które weszło w morze ścigając synów Izraela. Nie ocalał z nich ani jeden. Synowie zaś Izraela szli po suchym dnie morskim, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie.
W tym to dniu wybawił Pan Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza.
Gdy Izraelici widzieli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi. Wtedy Mojżesz i synowie Izraela razem z nim śpiewali taką pieśń ku czci Pana:
Psalm responsoryjny: Wj 15,1-2.4-5.17-18
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał
Będę śpiewał na cześć Pana,
który wspaniale swą potęgę okazał,
gdy konia i jeźdźca
pogrążył w morskiej przepaści.
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa,
Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę;
On Bogiem ojca mego, będę Go wywyższał.
Rzucił w morze rydwany faraona i jego wojsko.
Wybrani wodzowie jego zginęli w Morzu Czerwonym.
Przepaści ich ogarnęły,
jak głaz runęli w głębinę.
Wyprowadziłeś lud swój i osadziłeś na górze Twego dziedzictwa,
w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem.
Pan Bóg jest Królem
na zawsze, na wieki.
IV czytanie: Iz 54,4a.5-14
Nie lękaj się, Jerozolimo, bo małżonkiem ci jest twój Stworzyciel, któremu na imię: Pan Zastępów; Odkupicielem twoim ¦więty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi.
Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości twój Bóg mówi: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. W przystępie gniewu ukryłem przed tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem, mówi Pan, twój Odkupiciel.
Dzieje się ze Mną tak, jak za dni Noego, kiedy przysiągłem, że wody Noego nie spadną już nigdy na ziemię; tak teraz przysięgam, że się nie rozjątrzę na ciebie ani cię gromić nie będę. Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą.
O nieszczęśliwa, wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na malachicie i fundamenty twoje na szafirach. Uczynię blanki twych murów z rubinów, bramy twoje z górskiego kryształu, a z drogich kamieni cały obwód twych murów. Wszyscy twoi synowie będą uczniami Pana. Wielka będzie szczęśliwość twych dzieci. Będziesz mocno osadzona na sprawiedliwości. Daleka bądź od trwogi, bo nie masz się czego obawiać, i od przestrachu, bo nie ma on przystępu do ciebie.
Psalm responsoryjny: Ps 30,2.4-6.11-13
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana,
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę,
a Jego łaska przez całe życie.
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną,
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament,
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
V czytanie: Iz 55,1-11
To mówi Pan: "Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy. Kupujcie i spożywajcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko. Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a będziecie jeść przysmaki, i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie.
Zawrę z wami wieczyste przymierze: są to niezawodne łaski dla Dawida. Oto ustanowiłem cię świadkiem dla ludów, dla ludów wodzem i rozkazodawcą. Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na ¦więtego Izraela, bo On cię przyozdobi. Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko. Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Pan się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje nad waszymi drogami i myśli moje nad myślami waszymi.
Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich: nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa".
Psalm responsoryjny: Iz 12,2-5
Refren: Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia
Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.
Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana,
wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.
Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
niech to będzie wiadome po całej ziemi.
VI czytanie: Ba 3,9-15.32-4,4
Bądź posłuszny, Izraelu, przykazaniom życiodajnym, nakłoń ucha, by poznać mądrość. Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu? Opuściłeś źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju na wieki. Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie jest siła i rozum, a poznasz równocześnie, gdzie jest długie i szczęśliwe życie, gdzie jest światłość dla oczu i pokój. Lecz któż znalazł jej miejsce lub kto wszedł do jej skarbców? Lecz zna ją Wszechwiedzący i wynajdzie ją swoją mądrością.
Ten, który przygotował ziemię na wieczysty czas i napełnił ją stworzeniami czworonożnymi, wysłał światło i poszło, wezwał je, a ono posłuchało Go ze drżeniem. Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: "Jesteśmy". Z radością świecą swemu Stwórcy. On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może się z Nim równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał ją słudze swemu, Jakubowi, i Izraelowi, umiłowanemu swojemu. Potem na ziemi była widziana i zaczęła przebywać wśród ludzi. Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy go zaniedbują, pomrą.
Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła. Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów. Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.
Psalm responsoryjny: Ps 19,8-11
Refren: Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.
VII czytanie: Ez 36,16-17a.18-28
Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, kiedy dom Izraela mieszkał na swojej ziemi, wówczas splugawili ją swym postępowaniem i swymi czynami. Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu krwi, którą w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi go splugawili. I rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozsypali się po krajach, osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy mówiono o nich: «To jest lud Pana, musieli się oni wyprowadzić ze swego kraju».
Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię, które oni, Izraelici, zbezcześcili wśród ludów pogańskich, do których przybyli. Dlatego mów do domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg: «Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego, które zbezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan, mówi Pan Bóg, gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami.
Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali: Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem»".
Psalm responsoryjny: Ps 42,2-3; Ps 43,3-4
Refren: Boga żywego pragnie dusza moja
Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą.
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest moim weselem i radością.
I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże, mój Boże!
VIII czytanie: Rz 6,3-11
Bracia: My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu.
Otóż jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Psalm responsoryjny: Ps 118,1-2.16-17.22-23
Refren: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
"Jego łaska na wieki".
Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
Ewangelia: Łk 24,1-12
W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie zastały ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: "Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie"». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
III. Liturgia chrzcielna
•Błogosławieństwo wody chrzcielnej
•Odnowienie przyrzeczeń chrztu
•Modlitwa wiernych
IV. Liturgia eucharystyczna
•Formularz o zmartwychwstaniu
18 kwietnia 2014 |
WIELKI PIĄTEK
DZIEŃ MĘKI I ŚMIERCI NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA
|
Kiedy stajemy wobec Krzyża, na którym Jezus Chrystus oddał za nas życie, milczenie wydaje się bardziej stosowne od jakiegokolwiek słowa.
foto: M. Skalik
galeria zdjęć
«Liturgia na cześć Męki Pańskiej»
I. Czytania Liturgii słowa
I czytanie: Iz 52,13-53,12
Oto się powiedzie mojemu słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo. Jak wielu osłupiało na jego widok, tak nieludzko został oszpecony jego wygląd i postać jego była niepodobna do ludzi, tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego.
Któż uwierzy temu, cośmy słyszeli? Na kim się ramię Pana objawiło? On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał on wdzięku ani też blasku, aby na niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy go za nic. Lecz on się obarczył naszym cierpieniem, on dźwigał nasze boleści, a myśmy go uznali za skazańca, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła nań chłosta zbawienna dla nas, a w jego ranach jest nasze zdrowie.
Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas obrócił się ku własnej drodze; a Pan zwalił na niego winy nas wszystkich. Dręczono go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich.
Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje jego losem? Tak! Zgładzono go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć. Grób mu wyznaczono między bezbożnymi i w śmierci swej był na równi z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w jego ustach kłamstwo nie postało.
Spodobało się Panu zmiażdżyć go cierpieniem. Jeśli wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pana spełni się przez niego. Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości on sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę mu tłumy i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A on poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.
Psalm responsoryjny: Ps 31,2.6.12-13.15-17.25
Refren: Ojcze, w Twe ręce składam ducha mego.
Panie, do Ciebie się uciekam; niech nigdy nie doznam zawodu,
wybaw mnie w sprawiedliwości Twojej!
W ręce Twoje powierzam ducha mego:
Ty mnie odkupisz, Panie, wierny Boże.
Stałem się znakiem hańby dla wszystkich mych wrogów,
dla sąsiadów przedmiotem odrazy,
postrachem dla moich znajomych;
ucieka, kto mnie ujrzy na drodze.
Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie,
i mówię: "Ty jesteś moim Bogiem".
W Twoim ręku są moje losy,
wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą:
wybaw mnie w swym miłosierdziu.
Bądźcie dzielni i mężnego serca,
wszyscy, którzy ufacie Panu.
II czytanie: Hbr 4,14-16;5,7-9
Mając arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleĄli łaskę w stosownej chwili.
Chrystus bowiem z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił gorące prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Ewangelia: J 18,1-19,42
Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Jana
E. Po wieczerzy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: † Kogo szukacie? E. Odpowiedzieli Mu: I. Jezusa z Nazaretu. E. Rzekł do nich Jezus: † Ja jestem. E. Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na ziemię. Powtórnie ich zapytał: † Kogo szukacie? E. Oni zaś powiedzieli: T. Jezusa z Nazaretu. E. Jezus odrzekł: † Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść. E. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, mając przy sobie miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do Piotra: † Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam pić kielicha, który Mi podał Ojciec?
Przed Annaszem. Zaparcie się Piotra
E. Wówczas kohorta oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański. Właśnie Kajfasz poradził Żydom, że warto, aby jeden człowiek zginął za naród.
A szedł za Jezusem Szymon Piotr razem z innym uczniem. Uczeń ten był znany arcykapłanowi i dlatego wszedł za Jezusem na dziedziniec arcykapłana, podczas gdy Piotr zatrzymał się przed bramą na zewnątrz. Wszedł więc ów drugi uczeń, znany arcykapłanowi, pomówił z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna rzekła do Piotra: I. Czy może i ty jesteś jednym spośród uczniów tego człowieka? E. On odpowiedział: I. Nie jestem. E. A ponieważ było zimno, strażnicy i słudzy rozpaliwszy ognisko stali przy nim i grzali się. Wśród nich stał także Piotr i grzał się.
Arcykapłan więc zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: † Ja przemawiałem jawnie przed światem. Uczyłem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Potajemnie zaś nie uczyłem niczego. Dlaczego Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy słyszeli, co im mówiłem. Oto oni wiedzą, co powiedziałem. E. Gdy to powiedział, jeden ze sług obok stojących spoliczkował Jezusa, mówiąc: I. Tak odpowiadasz arcykapłanowi? E. Odrzekł mu Jezus: † Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?
E. Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza. A Szymon Piotr stał i grzał się. Powiedzieli wówczas do niego: T. Czy i ty nie jesteś jednym z Jego uczniów? E. On zaprzeczył mówiąc: I. Nie jestem. E. Jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: I. Czyż nie ciebie widziałem razem z Nim w ogrodzie? E. Piotr znowu zaprzeczył i natychmiast kogut zapiał.
Przed Piłatem
Od Kajfasza zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do pretorium, aby się nie skalać, lecz aby móc spożyć Paschę. Dlatego Piłat wyszedł do nich na zewnątrz i rzekł: I. Jaką skargę wnosicie przeciwko temu człowiekowi? E. W odpowiedzi rzekli do niego: T. Gdyby to nie był złoczyńca, nie wydalibyśmy Go tobie. E. Piłat więc rzekł do nich: I. Weźcie Go wy i osądźcie według swojego prawa. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. Nam nie wolno nikogo zabić. E. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć.
Przesłuchanie
Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: I. Czy Ty jesteś Królem żydowskim? E. Jezus odpowiedział: † Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? E. Piłat odparł: I. Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? E. Odpowiedział Jezus: † Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. E. Piłat zatem powiedział do Niego: I. A więc jesteś królem? E. Odpowiedział Jezus: † Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. E. Rzekł do Niego Piłat: I. Cóż to jest prawda? E. To powiedziawszy wyszedł powtórnie do Żydów i rzekł do nich: I. Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że na Paschę uwalniam wam jednego więźnia. Czy zatem chcecie, abym wam uwolnił Króla żydowskiego? E. Oni zaś powtórnie zawołali: T. Nie tego, lecz Barabasza! E. A Barabasz był zbrodniarzem.
"Oto człowiek"
Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: T. Witaj, królu żydowski! T. I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: I. Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy. E. Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: I. Oto Człowiek. E. Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: T. Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! E. Rzekł do nich Piłat: I. Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja bowiem nie znajduję w Nim winy. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: T. My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym. E. Gdy Piłat usłyszał te słowa, uląkł się jeszcze bardziej. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: I. Skąd Ty jesteś? E. Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. Rzekł więc Piłat do Niego: I. Nie chcesz mówić ze mną? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzą Ciebie ukrzyżować? E. Jezus odpowiedział: † Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. E. Odtąd Piłat usiłował Go uwolnić. Żydzi jednak zawołali: T. Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem Cezara. Każdy, kto się czyni królem, sprzeciwia się Cezarowi.
Wyrok
E. Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: I. Oto król wasz! E. A oni krzyczeli: T. Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! E. Piłat rzekł do nich: I. Czyż króla waszego mam ukrzyżować? E. Odpowiedzieli arcykapłani: T. Poza Cezarem nie mamy króla. E. Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano.
Ukrzyżowanie
Zabrali zatem Jezusa. A On sam dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski. Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: T. Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim. E. Odparł Piłat: I. Com napisał, napisałem. E. Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: T. Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. E. Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.
Ostatnie słowa
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: † Niewiasto, oto syn Twój. E. Następnie rzekł do ucznia: † Oto Matka twoja. E. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Śmierć Jezusa
Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: † Pragnę. E. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: † Wykonało się! E. I skłoniwszy głowę oddał ducha.
Przebicie serca
Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.
Złożenie do grobu
Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.
II. Adoracja Krzyża
Antyfona
Wielbimy Krzyż Twój, Panie Jezu,
wysławiamy Twoje święte zmartwychwstanie,
bo przez drzewo Krzyża przyszła radość dla całego świata.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi;
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Wielbimy Krzyż Twój, Panie Jezu,
wysławiamy Twoje święte zmartwychwstanie,
bo przez drzewo Krzyża przyszła radość dla całego świata.
III. Komunia Święta
Modlitwa Pańska Ojcze nasz
Komunia
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty nam dałeś nowe życie przez błogosławioną śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, zachowaj w nas dzieło swojego miłosierdzia i spraw, abyśmy przez udział w tym misterium żyli zawsze dla Ciebie.
IV. Procesja do Grobu Pańskiego
Modlitwa
Panie Jezu Chryste, nasze zmartwychwstanie i życie, podźwignij nas z grobu grzechów, nawiedź i napełnij duchową mocą. Spraw, abyśmy ugruntowani w wierze, nadziei i miłości mogli pojąć ze wszystkimi świętymi, jak wielka jest Twoja miłość. Tak bardzo nas umiłowałeś, że dla nas poniosłeś śmierć na krzyżu, aby żaden człowiek, który wierzy w Ciebie, nie zginął, ale miał życie wieczne. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
17 kwietnia 2014 |
WIELKI CZWARTEK
Dzień ustanowienia sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa
|

W Wielki Czwartek w Wieczerniku Jezus spożył z uczniami prawdziwą Wieczerzę Paschalną. Najstarsze świadectwo biblijne o tym wydarzeniu możemy znaleźć u św. Pawła (1Kor, 11) oraz w Ewangeliach synoptycznych. W Ewangelii św. Jana znajdziemy dodatkowo "Mowę eucharystyczną" wygłoszoną przez Jezusa po rozmnożeniu chleba (J 6).
foto: M. Skalik
galeria zdjęć
«Msza Wieczerzy Pańskiej»
Czytania Liturgii słowa
I czytanie: Wj 12,1-8.11-14
Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: "Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: «Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu.
I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogatymi Egiptu. Ja, Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana.
Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze".
Psalm responsoryjny: Ps 116,12-13.15-18
Refren: Kielich Przymierza to krew Zbawiciela
Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy,
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
II czytanie: 1Kor 11,23-26
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę".
Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich mówiąc: "Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę". Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
Ewangelia: J 13,1-15
Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: "Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?" Jezus mu odpowiedział: "Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział". Rzekł do Niego Piotr: "Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał". Odpowiedział mu Jezus: "Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną". Rzekł do Niego Szymon Piotr: "Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę". Powiedział do niego Jezus: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy". Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: "Nie wszyscy jesteście czyści".
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: "Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".
13 kwietnia 2014 |
Niedziela Męki Pańskiej – Niedziela Palmowa
|
Na pamiątkę Jezusa uroczyście wjeżdżającego do Jerozolimy
na każdej Mszy św. w naszym sanktuarium święcone są palmy.
zdjęcia: M. Skalik
galeria zdjęć
12-16 kwietnia 2014 |
REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE
|
Rekolekcje wielkopostne w naszym kościele odbyły się w dniach 12 - 16 kwietnia 2014 roku.
Nauki rekolekcyjne głosił o. Tomasz Trawiński z Chęcin.
25 marca 2014 |
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
|
Uroczystość Zwiastowania jest świętem Chrystusa i Maryi. Jest świętem Chrystusa, bo oto równo dziewięć miesięcy przed Jego narodzinami wspominamy moment Jego Wcielenia, poczęcia z Ducha Świętego. Jest świętem także Maryi, bo mówiąc Bogu swoje „tak”, staje się Ona Jego Matką.
W trakcie uroczystej Eucharystii kilkanaście osób podjęło Duchową Adopcję Dziecka Poczętego, a dwie osoby wstąpiły do Rycerstwa Niepokalanej.
Po Eucharystii uczestniczyliśmy w nabożeństwie Drogi Krzyżowej.
zdjęcia: T. Dyrcz
galeria zdjęć
1 marca 2014 |
Poświęcenie
nowego maryjnego ornatu
|
W sobotę, 1 marca 2014 roku, przed Eucharystią rozpoczętą o godz. 8.00 został poświęcony nowy maryjny ornat dla Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Radomsku. Fundatorem ornatu jest Wspólnota Rycerstwa Niepokalanej.
foto: Sławomir Andrzejczyk
21-23 lutego 2014 |
XXXIX Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie
|
W dniach 21-23 lutego br. na Jasnej Górze odbywała się XXXIX Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. W Kongregacji uczestniczyli również przedstawiciele Ruchu Światło - Życie rejonu radomszczańskiego.
foto: T. Kobylarz
galeria zdjęć
21 lutego 2014 |
"Pod rękę ze św. Maksymilianem"
|
W dniu 21 lutego przed mikrofonami Archidiecezjalnej Katolickiej Rozgłośni Radiowej FIAT w Częstochowie zasiedli przedstawiciele Rycerstwa Niepokalanej z Klasztoru Franciszkanów w Radomsku - o. Krystian Żmuda - asystent kościelny MI, Sławomir Jędrzejczyk - prezes MI, Anna Urbańczyk – z-ca prezesa oraz Danuta Danielska.
Wzięli oni udział w cotygodniowej audycji na żywo ks. Krzysztofa Jeziorowskiego „Pod rękę ze św. Maksymilianem”, gdzie opowiedzieli o historii i działalności Rycerstwa Niepokalanej przy naszym franciszkańskim kościele - Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Audycję zakończyły bardzo osobiste świadectwa uczestników o wpływie zawierzenia Maryi na ich życie.
foto: D. Danielska
11 lutego 2014 |
Misjonarze potrzebują waszego cierpienia
|
Światowy Dzień Chorego – 11 lutego – to ważne wydarzenie dla radomszczańskiego klasztoru Franciszkanów.
O godz. 8.00 została odprawiona Msza św., podczas której został udzielony sakrament namaszczenia chorych.
Przybyło wiele osób chorych i niepełnosprawnych wraz z opiekunami.
Podczas Mszy św. o. Gwardian przypominał słowa bł. Jana Pawła II, które ten kierował do chorych podczas pielgrzymek do Polski. Wyjaśnił także znaczenie szczególnego sakramentu namaszczenia chorych i przypomniał warunki jego uzyskiwania. Następnie o. Janusz i o. Krystian namaścili wszystkich obecnych chorych. Po Eucharystii nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu i przy śpiewie litanii loretańskiej celebrans pobłogosławił każdego chorego.
Dla Grupy Animacji Misyjnej nabożeństwo to było okazją do zapoznania wiernych z dziełem Misyjnego Apostolstwa Chorych. Jest to inicjatywa Papieskich Dzieł Misyjnych polegająca na ofiarowaniu cierpienia za misjonarzy, w intencji nowych powołań misyjnych oraz misyjnej działalności Kościoła. Kilkadziesiąt osób chętnie włączyło się w proponowaną formę modlitwy, wzięło ze sobą ulotki z krótką informacją o tym dziele i modlitwą za misje. To wielka pomoc dla misjonarzy, co zresztą mocno podkreślił podczas nabożeństwa o. Janusz: „misjonarze potrzebują nie tylko modlitwy, potrzebują waszego cierpienia”.
tekst i zdjęcia: D.Danielska
galeria zdjęć
3 lutego 2014 |
Wspomnienie św. Błażeja
|
Z racji wspomnienia św. Błażeja w czasie Mszy św. o godz. 8.00 i 18.00 wszystkim wiernym udzielone zostało błogosławieństwo poświęconymi świecami oraz zostały poświęcone jabłka.
2 lutego 2014 |
Święto Ofiarowania Pańskiego
Matki Bożej Gromnicznej
|
Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.
Kościół wszystkim ważniejszym wydarzeniom z życia Chrystusa daje w liturgii szczególnie uroczysty charakter. Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.
Tradycyjnie dzisiejszy dzień nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. W ten sposób uwypukla się fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni.
17-19 stycznia 2014 |
Rekolekcje ewangelizacyjne w Radomsku
NIE LĘKAJCIE SIĘ!
|
W dniach 17-19 stycznia 2014 r. odbyły się rekolekcje ewangelizacyjne, których hasłem były słowa Chrystusa wypowiedziane do uczniów po Przemienieniu na górze Tabor: «Wstańcie, nie lękajcie się!». Odbyły się one w Szkole Podstawowej Nr 5 przy ul. Rolnej pod przewodnictwem o. Donata Wypchło OFMConv. z Rychwałdu.
W trakcie trwania dwóch dni rekolekcji liczba uczestników zwiększyła się z 65 do 100 osób. Eucharystia odbywała się w Kolegiacie św. Lamberta. Uczestnicy podzieleni byli na 7 grup, w których rozważali słowa usłyszane w czasie konferencji.
Świadectwa przez nich wypowiadane świadczyły o wielkich owocach rekolekcji i potrzebie ich organizowania w przyszłości.
Było to wielkie dzieło Boże, w którym dane nam było uczestniczyć!
Jagoda i Tadeusz Kobylarz, Rozprza - para rejonowa Domowego Kościoła, współorganizatorzy rekolekcji
galeria zdjęć
12 stycznia 2014 |
Spotkanie opłatkowe Franciszkańskiego Zakonu Świeckich
|
12 stycznia 2014 roku siostry i bracia Franciszkańskiego Zakonu Świeckich uczestniczyli w spotkaniu opłatkowym. Obecni byli również goście z Regionu Częstochowskiego: Przełożony Rady Regionu FZŚ br. Ryszard Jałmużnik i s. Maria Schreiber - Mistrz Formacji RR.
Po Mszy św. o godz. 15.30 wszyscy udali się do sali św. Franciszka z Asyżu. Opłatek i pokarmy na stole poświęcił Gwardian, o. Janusz Łazarczyk, który jest Asystentem duchowym FZŚ.
Spotkanie zaszczycili swoją obecnością: o. Marek Hałambiec, o. Krystian Żmuda, o. Józef Trybal oraz br. Jerzy Kozieradzki. W rodzinnej atmosferze zgromadzeni składali sobie życzenia, dzieląc się opłatkiem.
galeria zdjęć
6 stycznia 2014 |
II Radomszczański Orszak Trzech Króli
|
Po przybyciu Trzech Króli na plac Urzędu Miasta zebrani radomszczanie obejrzeli inscenizację pt. „Pasterskie zdziwienie”.
Po uformowaniu Orszak przeszedł ulicami: Tysiąclecia, Piastowską, Krakowską, Plac 3-go Maja do kolegiaty św. Lamberta.
Tu nastąpił pokłon Trzech Króli przed Dzieciątkiem Jezus oraz Msza św.. Na zakończenie ogłoszono wyniki konkursów i wręczono nagrody.
obejrzyj galerię zdjęć
5 stycznia 2014 |
Spotkanie opłatkowe Ruchu Światło-Życie
rejonu radomszczańskiego
|
W niedzielę, 5 stycznia 2014 roku, w ZSz-G Nr 5 odbyło się spotkanie opłatkowe Ruchu Światło-Życie rejonu radomszczańskiego.
Spotkanie rozpoczęliśmy Mszą św. w kolegiacie św. Lamberta, następnie udaliśmy się do ZSz-G Nr 5, gdzie w świątecznej atmosferze łamaliśmy się opłatkiem, śpiewaliśmy kolędy i oglądaliśmy jasełka - najpierw te przygotowane przez dzieci, następne - w przygotowaniu dorosłych.
W spotkaniu wzięli udział: Oaza Dzieci Bożych, Oaza Młodzieżowa, Domowy Kościół oraz Oaza Dorosłych. Przewodniczyli nam moderatorzy rejonu radomszczańskiego Ruchu Światło-Życie - ks. Paweł Podeszwa oraz Domowego Kościoła - ks. Przemysław Schönwalder.
galeria zdjęć ze spotkania
4 stycznia 2014 |
Spotkanie opłatkowe Rycerstwa Niepokalanej
|
4 stycznia 2014 r. po Mszy św. i nabożeństwie pierwszosobotnim rycerze Niepokalanej zgromadzili się w sali św. Maksymiliana na spotkaniu opłatkowym. Gwardian radomszczańskich Franciszkanów, o. Janusz Łazarczyk, poprowadził modlitwę i poświęcił opłatki.
W spotkaniu wzięli udział także o. Marek i o. Józef. Rycerze złożyli sobie życzenia i połamali się opłatkiem. Przy świątecznie zastawionym stole przygotowanym przez Rycerki smakowaliśmy ich przepysznych wypieków i śpiewaliśmy kolędy.
galeria zdjęć ze spotkania